jestem i to wystarczy

strach się zerwał jak huragan i pogasił wszystkie świece straszny zrobił się bałagan kto mnie będzie mieć w opiece? sufit opadł, zbladły ściany sucha skóra, mokre oczy siedząc rozdrapuję rany nic już, nic mnie nie zaskoczy!

Krajobraz narysowany niemalże zaraz po widoczku z poprzedniego posta, wzorowany na zdjęciu wykonanym w Tatrach w 1968 roku: https://www.facebook.com/107184357562575/posts/114167820197562/ Spędziłam nad nim mnóstwo czasu, uważam jednak, że nie był to czas zmarnowany 😃

Rysunek wykonany techniką grafiki komputerowej w programie Paint Tool Sai, krajobraz wzorowany na zdjęciu znalezionym w serwisie Pinterest: https://pin.it/4r2uwnR. Jako portrecistce tworzenie scenerii naturalnej, pozbawionej śladów człowieka, stanowiło dla mnie pewnego rodzaju wyzwanie. Jestem jednak dumna z efektu i podekscytowana ilością nowych możliwości, jakie stoją przede mną po zrobieniu tego pierwszego kroku. Starałam się, na przekór panującej wokół, przygnębiającej atmosferze, wpuścić do tej pracy trochę wiosny, bo przecież nadeszła! ❤️

czy potrafisz kochać mnie miłością ciepłą jak kominek, taką, co nie parzy kochać bezinteresownie i bezwarunkowo taka widzisz miłość czasem mi się marzy czysta i bezpieczna, jasna tak jak radość do której można wracać tak jak w progi domu w której można zrzucić maski i napięcia czy coś takiego kiedy zdarzyło się komu? czy istnieją jeszcze uczucia tak trwałe których czas nie kruszy ani jad niezgody mimo pokus świata wciąż uparcie stałe czy spokojne się okażą te nieznane wody?